Μετά την κορύφωση των εκδηλώσεων στον ιστορικό χώρο,έγινε αναπαράσταση της ανατίναξης του μοναστηριού από τον καλόγερο Σαμουήλ.
Ακολούθησε μνημόσυνο έμπροσθεν του Παλαιοχριστιανικού Ναού Αγίου Δονάτου, χοροστατούν τος του μητροπολίτη Παραμυθίας κ.κ Τίτου σε μνήμη των πεσόντων ηρώων ,οι οποίοι προτίμησαν τον ένδοξο θάνατο από την ατιμωτική σκλαβιά.
Κατόπιν έλαβε χώρα κατάθεση στεφάνων και για τον Λαϊκό Σύνδεσμο,Στέφανο κατέθεσε ο Συναγωνιστής Αναγνώστου Κωνσταντίνος και καταχειροκροτήθηκε από τους παρευρισκόμενους.
Όπως τότε μύριζε μπαρούτι στο ΚΟΥΓΚΙ έτσι συνεχίζει να μυρίζει και σήμερα,διότι οι κυβερνώντες αψηφώντας την λαϊκή εντολή συνεχίζουν την αποσταθεροποίηση της χώρας μας και ο καθημαγμένος από τα τοκογλυφικά μνημόνια Ελληνικός Λαός πρέπει να συμβιώσει παρά την θελησή του,με τις ορδές των λαθρομεταναστών,μεταξύ αυτών τζιχαντιστές,που με την δήθεν προσφυγική ιδιότητα θα κυοφορήσουν στην χώρα μας συνθήκες Μέσης Ανατολής.
Όλα δουλεύουν ρολόι για τους τοκογλύφους και τους ντόπιους μαυραγορίτες,ένα όμως δεν γνωρίζουν,ότι η αλήθεια μετά τις αποκαλύψεις της Χρυσής Αυγής θα αποτρέψει και θα σαρώσει τους σχεδιασμούς τους πριν αυτοί καταστρέψουν ολοκληρωτικά την Πατρίδα μας
Λίγα λόγια για το Σούλι:
Ο Αλή Πασάς στην πρώτη του εκστρατεία που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 1789 κατέληξε σε φιάσκο. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου αναγκάσθηκε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τους Σουλιώτες και να καταβάλει τους μισθούς των αρχηγών τους για την ασφάλεια της περιοχής. Αποτυχημένη ήταν και η νέα εκστρατεία του Αλή τον Ιούλιο του 1792. Τα κατάφερε με την τρίτη προσπάθεια, το 1800, όταν είχε φθάσει στην ακμή της δύναμής του, αλλά και πάλι χρειάστηκε τρία χρόνια για να τους υποτάξει.
Ο κλοιός έγινε ασφυκτικός για τους Σουλιώτες και στις 12 Δεκεμβρίου 1803, αναγκάσθηκαν να συνθηκολογήσουν. Ο βασικός όρος της συμφωνίας ήταν να εκκενώσουν τα χωριά τους συν γυναιξί και τέκνοις και με τον οπλισμό τους. Στις 16 Δεκεμβρίου χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και άφησαν πίσω τους την πατρογονική γη.
Μόνο ο καλόγερος Σαμουήλ παρέμεινε στο Κούγκι με πέντε Σουλιώτες και μόλις πλησίασαν οι Τουρκοκαλβανοί έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη της Μονής του Αγίου Αθανασίου, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρει πολλούς στο θάνατο. Ο Αλή Πασάς θεώρησε το γεγονός παρασπονδία και ζήτησε εκδίκηση.
Η πρώτη φάλαγγα με επικεφαλής τον Φώτο Τζαβέλα έφθασε στην Πάργα ασφαλής και από εκεί διεκπεραιώθηκε στην Κέρκυρα. Η δεύτερη υπό τους Μποτσαραίους με κατεύθυνση τα Άγραφα, χτυπήθηκε από τον Αλή στη Μονή του Σέλτσου (20 Απριλίου 1804), με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά θύματα. Η τρίτη φάλαγγα δέχθηκε επίθεση στο Ζάλογγο (16 Δεκεμβρίου1803). Πολλοί φονεύθηκαν, ενώ 60 γυναίκες με τα παιδιά τους χόρεψαν το «Χορό του Ζαλόγγου» και γκρεμίστηκαν στα βράχια για μην πιαστούν αιχμάλωτοι.
