Mε την απογραφή του 1919, 593.700 Έλληνες ζούσαν στη Νέα Ρωσία (Νικολάγιεφ, Οδησσός, Μαριούπολη), στην περιοχή του Κουμπάν, στον Βόρειο Καύκασο, στις όχθες της Μαύρης θάλασσας και της Αζοφικής, στην Υπερκαυκασία.
Στη διάρκεια του εμφυλίου που μαινόταν στη νότια Ρωσία και την Υπερκαυκασία, οι ελληνικοί πληθυσμοί δεν απέφυγαν τις βιαιότητες που προκλήθηκαν από τους μπολσεβίκους στη σύγκρουσή τους με τον Λευκό Στρατό.
Στις 10 Μαρτίου 1919, ο Κόκκινος Στρατός σφαγιάζει Έλληνες στη Χερσώνα με το πρόσχημα της συνεργασίας με τον εχθρό. Μετά την αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων από την Οδησσό, χιλιάδες Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα, πρόσφυγες στην Ελλάδα και τη Ρουμανία, φοβούμενοι ότι θα πέσουν θύματα νέων σφαγών του Κόκκινου Στρατού.
Ο λιμός που μαστίζει την Ουκρανία προκαλεί την έξοδο χιλιάδων ατόμων προς τον Καύκασο. Εκατοντάδες πεθαίνουν από την πείνα. Με το πρόσχημα της αστικής καταγωγής τους, 7.000-8.000 Έλληνες στερούνται κάθε βοήθειας σε τρόφιμα. Παιδιά ορφανά που οι γονείς τους πέθαναν από την πείνα υποβιβάζονται στην κατάσταση των bezprisorni .