Πρωτομαγιά... Στα πλάνα της τηλεόρασης, θα δούμε τα συνηθισμένα. Κοινώς, την καπηλεία της γιορτής κυρίως από την αριστερά, εκσυγχρονιστική, ανανεωτική, ριζοσπαστική ή κομμουνιστική. Κόκκινα λάβαρα θα ανεμίζουν, ξύλινα και μουχλιασμένα συνθήματα θα ακουστούν, ακόμα λιγότεροι θα μαζευτούν φέτος για να δηλώσουν πολιτική παρουσία, ενώ οι βαριεστημένοι ρεπόρτερ θα μιλούν, με τα μεγάφωνα και τη μουσική της Μαρίας Φαραντούρη, να ακούγονται την ώρα της ζωντανής σύνδεσης: «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Αν ακούγονται και αυτά... Αν εξαιρέσει κανείς τους ολιγάριθμους θαμώνες των καταγωγίων της άκρας αριστεράς, λίγοι πια είναι διατεθειμένοι να αντιπαρατεθούν με αυτούς τους όρους.Την ίδια ώρα, η ιστορική διαστροφή θα συνεχιστεί.
Κανείς εκ των «προοδευτικών» πάσης φύσεως και απόκλισης, που θα εκφωνήσουν πύρινους λόγους, χωριστά (γιατί μαζί δεν κάνουνε...). Οι «κόκκινοι», «μαυροκόκκινοι», «ροζ», «πράσινοι», «γαλάζιοι» και λοιποί συνδικαλιστές (άραγε, ποιον εκπροσωπούν;), κοροϊδεύοντας εργαζομένους και εαυτούς, δεν θα αναφέρουν ότι η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως αργία, όταν επικεφαλής της κυβέρνησης ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και η 4η Αυγούστου. Κανείς δεν θα αναφέρει ότι επί 4ης Αυγούστου δημιουργήθηκε και ξεκίνησε τη λειτουργία του το ΙΚΑ, ενώ επί 4ης Αυγούστου πέρασαν φιλεργατικοί νόμοι (βλέπε οκτάωρο) που ισχύουν μέχρι σήμερα, αλλά και νόμοι υπέρ των αγροτών μας.
Αντίθετα, αυτοί που ζητούσαν από τον Ιωάννη Μεταξά να αποσύρει τα φιλεργατικά μέτρα για να μην καταστούν ανεπίκαιροι, οι κομμουνιστές της εποχής εκείνης, που έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον επισκεφτούν κομίζοντας αυτό το παρανοϊκό αίτημα, έρχονται τώρα (μέσω των επιγόνων τους) να καπηλευτούν για πολλοστή φορά τους εορτασμούς και να εμφανίσουν εαυτούς ως ασυμβίβαστους εργατοπατέρες (και ιδανικούς υποψηφίους βουλευτές...) και καλούς αγωγούς των συμφερόντων των εργαζομένων και των αγροτών. Τώρα, αν κάποιοι «συνδικαλιστές» επιμένουν στις μετακινήσεις τους να διανυκτερεύουν σε ξενοδοχεία πολυτελείας, αυτά είναι λεπτομέρειες...
Η 1η Μαΐου είναι η γιορτή του Έλληνα εργάτη. Αυτό, δεν θα το τονίσει στα πομπώδη διαγγέλματά του κανένας από τους αστούς πολιτικούς, αλλά και όσους «κόπτονται» γενικότερα για τα εργατικά δικαιώματα. Κοινώς, όσους άφησαν τα πανωτόκια (βλέπε ΝΔ) να ρημάζουν τα ελληνικά νοικοκυριά και τις ελληνικές επιχειρήσεις, όσους θέσπισαν νόμους που «ελαστικοποιούσαν» τις εργασιακές σχέσεις (βλέπε ΠΑΣΟΚ και ενοικίαση εργαζομένων), όσους συναλλάσσονται με την εξουσία (βλέπε ΚΚΕ) ή όσους απεργάζονται σενάρια αποσταθεροποίησης και βάλλουν κατά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ). Κοινώς, όσους κοροϊδεύουν εδώ και δεκαετίες τον εργαζόμενο κόσμο.
Όλους αυτούς που αντί να μιλούν για τα προβλήματα που δημιουργεί στους εργαζομένους η μετανάστευση, οραματίζονται (μαζί με τα αφεντικά) μία πολυπολιτισμική Ελλάδα, με φτηνά μεροκάματα και εκβιασμούς στον Έλληνα εργάτη, εξαιτίας της πληθώρας αλλοδαπών εργατών.
Σε μια γιορτή που καθιερώθηκε στη χώρα μας για να τιμηθούν όσες Ελληνίδες και όσοι Έλληνες μοχθούν για να συντηρήσουν ελληνικές οικογένειες και να μεγαλώσουν ελληνόπουλα, τα απρόσωπα διεθνιστικά και πολυπολιτισμικά μηνύματα, εδώ και δεκαετίες περισσεύουν. Περισσεύουν αναδεικνύοντας την υποκρισία και τη δειλία του συστήματος. Όσες εργαζόμενες και όσοι εργαζόμενοι τα άκουσαν και δεν ωφελήθηκαν, οφείλουν να αποστασιοποιηθούν από τους φορείς της πολιτικής κοροϊδίας τώρα.
