Τους Ήρωες της Μάχης της Κόνιτσας που πολέμησαν εναντίον των κομμουνιστοσυμμοριτών (Δεκέμβριος 1947-Ιανουάριος 1948) τίμησε σήμερα Κυριακή 10-01-2016 ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή Τ.Ο Ιωαννίνων ως όφειλε.
Η εκδήλωση άρχισε με την θεία λειτουργία χοροστατούν τος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ανδρέα και στην συνέχεια Τελέστη μνημόσυνο για τους νεκρούς ήρωες που με το αίμα τους σταμάτησαν την κόκκινη λαίλαπα και τα όνειρα του παρανοϊκών συμμοριτών.
Με το τέλος της θείας λειτουργίας στον πύρινο λόγο του ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης αναφέρθηκε στην Χρυσή Αυγή εξαίροντας την στάση της όσο αφορά στην καταψήφιση του συμφώνου συμβίωσης.
Στην συνέχεια στεφάνι κατέθεσε ο Γραμματέας της ΤΟ Ιωαννίνων που καταχειροκροτήθηκε από τους συμμετέχοντες ,άλλωστε η μοναδική πολιτική οργάνωση που παρίσταντο στο μνημόσυνο ήταν ο Λαϊκός Σύνδεσμος διότι οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του αντισυνταγματικού τόξου ,την τέλεση μνημόσυνων για την ανάπαυση των ψυχών των νεκρών ηρώων τις θεωρούν γιορτές μίσους.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό ύμνο. Τιμή και δόξα στους ήρωες που με το αίμα τους πότισαν την ακριτική μας Κόνιτσα ,διατηρώντας την ακεραιότητα της πόλης της Πατρίδος και του Έθνους μας.
Λίγα λόγια για την μάχη της Κόνιτσας:
Η νίλα που έπαθαν οι συμμορίτες στην κάτω Κόνιτσα τη νύχτα της 27ης Δεκεμβρίου 1947, ήταν κάτι που σακάτεψε ανεπανόρθωτα το ηθικό τους.
Αφού είδαν πως στα βορείως της πόλης υψώματα δεν κατάφερναν τίποτα σοβαρό ρίχτηκαν από τον πεδινό διάδρομο. Στην επιχείρηση αυτή βάσιζαν πολλές ελπίδες επιτυχίας γιατί πίστευαν (και πολύ σωστά) πως οι δυνάμεις του στρατού δεν ήταν εκεί τόσες, όσες στον Προφήτη Ηλία (υψωμα 995) και τον Άγιο Αθανάσιο.
Η αφθονία των PIAT (Projector Infantry Anti Tank: Ἐγγλέζικο,Φορητό Ἀντιαρματικό) που χρησιμοποιούσαν,δείχνει πως ήταν αποφασισμένοι για κάθε τι και με κάθε θυσία. Μα η αποτυχία και αυτής της επιχείρησης τους σακάτεψε, όπως είπαμε το ηθικό τους ανεπανόρθωτα.
Σε όλα τα χωριά του Γράμμου από την ημέρα των Χριστουγέννων άρχισε μεγάλο πανηγύρι. Σε κανέναν από τους »μεγάλους» του λεγόμενου »Δημοκρατικού Στρατού» δεν υπήρχε φαίνεται αμφιβολία πως η Κόνιτσα θα έπεφτε.
Όταν λοιπόν άρχισε η μάχη όλα τα χωριά βρεθήκανε στο πόδι. Από παντού περνούσανε φάλαγγες μεταγωγικών φορτωμένες με πυρομαχικά και οι κάτοικοι υποχρεώθησαν να εκδηλώνουν διαρκή ενθουσιασμό. Χόρευαν και τραγουδούσαν και άλλοι πάλι σήμαιναν τις καμπάνες των εκκλησιών χαρμόσυνα.
Τότε ο αμανές άλλαξε. Τα μουλάρια που είχαν περάσει για την Κόνιτσα φορτωμένα πυρομαχικά, γύριζαν φορτωμένα τραυματίες.
Μετά λοιπόν την αποτυχία της καταλήψεως της Κόνιτσας από τον πεδινό διάδρομο, τα τμήματα που την είχαν κυκλώσει μούδιασαν. Από τότε μπορούμε να πούμε, πως οι κρούσεις τους δεν είχαν άλλο σκοπό από του να δώσουν καιρό στα τμήματά τους (που βρισκόντουσαν βορείως του Καλπακίου) να υποχωρήσουν στα ορμητήριά τους.
Τέσσερις Ταξιαρχίες {τρείς της VIII Μεραρχίας και η 41η (Μανιδάκης) της ΙΧ του Κιτριλάκη, μία Μοίρα ΛΟΚ (Ζαχαράκης) και η Σχολή Εφέδρων Κέρκυρας (Ανδρεάδης)} ανοίγουν το δρόμο προς το Μπουραζάνη.
Οι δυνάμεις των συμμοριτών στον τομέα βορείως του Καλπακίου ήταν αρκετά μεγάλες, γιατί και η αντίστασή τους ήταν σοβαρή και οι φάλαγγες των μεταγωγικών των συμμοριτών μεγάλες, όπως διηγούνται οι χωρικοί. Η Κόνιτσα στις 28 και 29 Δεκεμβρίου δοκιμάζεται κυρίως από βαρείς όλμους και πυροβολικό των συμμοριτών, που δεν σταματά καθόλου, ούτε μέρα, ούτε νύχτα.
Τις νύχτες στο δρόμο που ξεκινά από το Λεσκοβίκι για την Ελληνοαλβανική μεθόριο, βλέπουν συχνά οι υπερασπιστές της Κόνιτσας φώτα αυτοκινήτων που ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς. Από ομολογίες χωρικών της περιοχής εκείνης αποδεικνύεται πως τα αυτοκίνητα αυτά μετέφεραν ενισχύσεις στους συμμορίτες και στην επιστροφή πολυάριθμους τραυματίες σε αλβανικά νοσοκομεία.
Αλλά από την Κόνιτσα τις νύχτες η αμυνόμενη φρουρά και ο λαός της πόλης αντικρύζουν άλλα φώτα παρήγορα. Είναι φωτοβολίδες που σκάζουν στην περιοχή της Βίγλας.
Οι ενισχύσεις στην πολιορκημένη πόλη πλησιάζουν. Η ηρωϊκή πόλη της Κόνιτσας αναπνέει. Βλέπει τους ελευθερωτές να φθάνουν. Η νίκη ανατέλλει. Τα αγέρωχα υψώματα γύρω που έμειναν απόρθητα μοιάζουν τώρα σαν να φθάνουν στον ουρανό. Και οι ριπές των πυρών της φρουράς της αμύνης εξαποστέλονται τώρα σε ρυθμό: έρ – χε – ται !!!
